ලෝකයේ කොහේවත් Petroleum කර්මාන්තය පාඩු නැත. නමුත් ලංකාවේ Petroleum පාඩුයි. ලංකාවේ Petroleum එකේ තියෙන ලොකුම ප්‍රශනය තමයි තිබුන හැම ආණ්ඩුවකින්ම තමන්ට ජන්දේ දිනන්න උදව් කරපු හෙන්චයියෝ මේකට පුරවනවා.
ලංකාවේ Petroleum එකේ සේවකයින්ට ගෙවන තරම් වැටුපක් ලංකාවේ වෙන කොහෙවත් ගෙවන්නේ නෑ. security firm එකක security කෙනෙකුට ගෙවන්නේ මාසෙටම රු.30,000/-ක් වගේ. නමුත් Petroleum එකේ 100,000.-කට වැඩි..
රජයේ කාර්යාලයක පියන් කෙනෙකුට ගෙවන්නේ 25000/-ක් විතර වැටුපක්.. නමුත් Petroleum එකේ පියන් කෙනෙකුට ගෙවනවා 120000/-ක් විතර වැටුපක්..
අවශ්‍ය සේවක පිරිස වගේ දහගුණයක් විතර ජන්දෙට පෝස්ටර් ගහපු උන්ගෙන් අතුල පිරිලා.
ඊලග එක තමයි “සුද්ද Petroleum බෙදන්න හදපු system ” එක වෙනස් කරලා බව්සර් වලින් තෙල් බෙදන එක. සුද්දා හැදුවේ පිරිපහදුවේ ඉදලා ගාල්ලට කෝච්චියේ යන තෙල් එතන ඉදලා බව්සරෙන් බෙදන්න. නුවරට, අනුරාධපුරේට, තිරිකුනමලේට, යාපනේට කෝච්චියෙන් තෙල් යවලා එතන ඉදල තමයි බව්සර් වලින් බෙදුවේ.
රේල් පාරේ යනවා වගේ 10 ගුණයක වියදමක් යනවා බව්සර් වලින් තෙල් බෙදද්දී.. හැබැයි ලංකාවේ තෙල් බෙදන්නේ එහෙමයි.. මොකද ජන්ද කලේ උදව් කරපු ය අහන්නේ අපිට “Petroleum එකට බව්සරයක් දාගන්න පුලුවන්ද කියලනේ..” ඉතින් ඌ බව්සරේ දානවා.. රටේම උන් පව් ගෙවනවා..
දේශපාලනේ ගැහිල්ල ගැන කතා කරලම වැඩක් නෑ..
මේකට කෙලවිලා තියෙන්නේ දැන් ඉන්න දේශපාලුවෝ ටික නිසා විතරක් කියල හිතනවානම් හෙනම ගොන් කමක්.. Petroleum එකට කෙළවෙන්න පටන් ගත්තේ අනුරුද්ද රත්වත්තේ හිටපු කලේ ඉදලා.. මොකද ඒ කලේ තමයි වැඩිම අම්බරුවෝ ගොඩක් ඕකට දැම්මේ. එදා ඉදල හැම එකාම ඕක පිරෙව්වා..
දේශපලුවෝයි, උන්ගෙන් පත්වීම් ගත්තු ගෙවල් වලට වෙලා පඩි ගන්න හාල්පරුවෝයි, උන්ගේ පස්සෙන් ගිහින් බව්සර් ගෙන තෙල් අදින අපතයෝයි ටික තමයි ලංකාවේ තෙල් මිලේ සාපෙට වග කියන්න ඕනි..
සාංගික දේවල් හොර කවම පව් කියනවනේ.. ඒ වගේ තමයි වැඩක් නොකර පඩි ගන්න උන්ටත්.. ඒ කියමන පොදුයි..
