ඔබේ හඩපටි ප‍්‍රසිද්ධ වීමෙන් පෞද්ගලික සම්බන්ධතා සහ මිතුරු සම්බන්ධතා පවා අනෙක් මිනිසුන්ට විවෘත වුණා. ඔබට තිබුණු සම්බන්ධතා ගැන කතාකළොත්..
මම තනිකඩ මනුස්සයෙක්. විරුද්ධ ලිංගිකයන්ට කැමැත්තක් දක්වන කෙනෙක්. මගේ රුචිය සමරිසි කැමැත්තක් නෙවෙයි. ඒ නිසා මම නිරූපිකාවක්, ලිංගික ශ‍්‍රමික කාන්තාවක් වගේ ඕනෑම කෙනෙක් සමග නිදහසේ ගනුදෙනු කරනවා. ලංකාවේ ඕනෑ තරම් ඒ වගේ සම්බන්ධතා තියෙනවා. ඊට අමතරව මට යහළු යෙහෙළියන් ඉන්නවා. ඒ අය සමඟ මට තියෙන්නේ මිත‍්‍ර සම්බන්ධයක්. ඒ මිතුරුකම්වලට රාගය අදාළ නැහැ. එහෙත් මිතුරන් එක්ක මම නිදහසේ කතාකරනවා. පෞද්ගලිකව සරාගී සම්බන්ධතා පවත්වන අය ඕනෑ තරම් ලංකාවේ ඉන්නවා. අනෙක් අය අහුවෙන්නේ නැහැ. මම අහුවුණා. ඒකයි වෙනස. මම දන්න විවාහක අයට පවා එහෙම සම්බන්ධතා තියෙනවා. මම දන්න ඇතැම් කාන්තාවන් තමන්ගේ පළමු රාත‍්‍රිය දූරකථනයෙන් පටිගත කරනවා. ඒක සුන්දර මතකයක් විදියට. එක්තරා ක්රිකට් ක‍්‍රීඩකයෙක් තමන්ගේ පේ‍්‍රමාලිංගන අවස්ථාව තමන්ම වීඩියෝ කළා. ඒ කාන්තාව පසුකාලීනව තවත් මාධ්‍ය ආයතනයක ප‍්‍රධානියෙකුගේ වත්මන් බිරිඳ වුණා. ඔවුන්ගේ වීඩියෝවක් නොහිතපු විදියට ප‍්‍රසිද්ධ වුණා. ඒ වීඩියෝ හිතාමතා එළියට දාන්න නැතිව ඇති.
තාක්ෂණය දියුණු යුගයේ මේ වගේ වීඩියෝවක් හෝ ඇමතුමක් හෙළිවෙන්න පුළුවන්. හොලිවුඞ් නළුනිළියන්ගේ සංවාද හා වීඩියෝ පවා අන්තර්ජාලයේ තියෙනවා. ඒක නූතන ලෝකයේ සාමාන්‍ය දෙයක්. සමහරු කැමැත්තෙන් තමන්ගේ දූරථකනවලින් එදිනෙදා ජීවිතය පටිගත කරනවා. එහෙත් කැමැත්තෙන් ප‍්‍රසිද්ධ කරන්නේ නැහැ. රෙකෝඞ් කිරීම භයානක වරදක් කියලා මම හිතන්නේ නැහැ. දූරකථනවල රෙකෝඞ් කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා. ඒ නිසාම මිනිසුන් එදිනෙදා තමන්ගේ පෞද්ගලික ජීවිත රෙකෝඞ් කිරීම සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා. ඒත් ඒවා ප‍්‍රසිද්ධ කරන්න කැමති නැහැ. හදිසියේවත් ප‍්‍රසිද්ධ වුණොත්, ඒක නවත්වන්න බැහැ. ඒ වගේ තත්වයකට මුහුණ දුන්න කෙනෙකුට සාමාන්‍ය විදියට ජීවත් වෙන්න අවස්ථාව ලැබෙන්න ඕනෑ.
ඔබ කතාකළා යැයි කියන කාන්තාවන් මේ සිදුවීම නිසා ඔබත් එක්ක අමනාප වුණාද?
පියුමි, හිරුණිකා වගේ අය මට බැන්නේ නැහැ. හිරුණිකා මට පෙන්නුවා අහන්නේ නැතිව පටිගත කිරීම සදාචාර විරෝධී බව. එහෙත් ඔවුන් දන්නවා මම මේ හ`ඩ ප‍්‍රසිද්ධ නොකළ බව. ඇත්තටම මේ හ`ඩ ප‍්‍රසිද්ධ කළේ පොලීසියෙන් බව පෙනෙන්න තියෙනවා. හ`ඩපටි පොලීසියට කලින් දෘඪ තැටියකින් ත‍්‍රීවීලර් රියැදුරෙක්ට ලැබුණු බව කියනවා. ඒත් ඒ කතාව මට නම් විශ්වාස කරන්න අමාරුයි. මොන ත‍්‍රීවීලර් රියැදුරාද තමන්ගේ වාහනයේ හාඞ් ඩිස්ක් එකක් දැකලා මේකේ නම් ඇත්තේ රන්ජන් රාමනායක කියන මන්ත‍්‍රීවරයාගේ හ`ඩපටි වෙන්න ඕනෑ කියලා පොලීසියට බාරදෙන්නේ. නැත්නම් වෙනත් දෙයක් කියලා පොලීසියට බාරදෙන්නේ. සාමාන්‍යයෙන් මිනිස්සු කරන්නේ එක්කෝ ඒ වගේ දෙයක් තමන් පාවිච්චි කරනවා. නැත්නම් විකුණනවා. හිත හොඳ කෙනෙක් අයිතිකාරයාව හොයාගෙන ගිහින් බාරදෙනවා. ඔය කියන රියැදුරා අද කොහෙද?
මා ළඟ තිබුණු හ`ඩපටි පොලීසිය අත්අඩංගුවට ගත්තේ ජනවාරි 4 වැනිදා. ඒවා ගත්තේ මා ඉදිරිපිට සීල් කරලා. ලාකඩ ගෙනැල්ලා, මා ඉදිරිපිට නීතිඥ සීල් එක තියලා නඩු භාණ්ඩ විදියට තමයි ඒවා බාරගත්තේ. එහෙත් පසුවදා මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ රාජ්‍ය ඇමතිවරයා ප‍්‍රසිද්ධියේ කීවේ ඔහු පොලීසියට ගිහින් ඒ හ`ඩපටිවලට ඇහුම්කන් දුන්න බව. ඒ අතර කලාකරුවන්ට වෛර කරන පුද්ගලයෙක් සතු යූටියුබ් නාලිකාවලින් ඒ හ`ඩපටි ප‍්‍රසිද්ධ වෙන්න පටන්ගත්තා. ඔහු මුළු රටේම ගෞරවයට ලක්වූ කලාකරුවන්ගේ පෞද්ගලික ජීවිත ගැන පවා වීඩියෝ නිර්මාණය කරමින් අපහාස කළ අයෙක්. ඒ පුද්ගලයන් ගැනත්, ඔවුන්ගේ අරමුණු ගැනත් දන්න හින්දා මා සමඟ කතාකළ ගොඩක් අය මාත් එක්ක තරහක් නැහැ. එහෙත් මම එයාලාගෙන් සමාව ඉල්ලනවා. පියුමි, හිරුණිකා වගේ නම් කියවුණ කාන්තාවන්ට දරුවන් ඉන්නවා. ඇතැම් හ`ඩපටි විකෘති කරලා ප‍්‍රසිද්ධ කරලා. ඒවායින් ඔවුන් අපහසුතාවට පත්වුණා. ඇතැම් විට මගේ නොසැලකිල්ල සාධකයක් විදියට බලපාන්න ඇති. ඒ ගැන මම සමාව ඉල්ලන එක වැදගත්.
තනිකඩ ජීවිතය ගැන මේ සිදුවීම්වලින් පස්සේ දැනෙන්නේ මොකක්ද?
කලින් හැඟීමම තමයි. ඉතිහාසයේ අපි දැකපු ගොඩක් සටන්කරුවන්ට වීරයෙක් වෙන්නට සුදුසුකම් තිබුණා. කතාවක් තියෙනවා වීරයෙක් බිහිවෙන්නේ සටන් කිරීමේදී, වීරයෙක් මියැදෙන්නේ ජීවත් වීමේදී කියලා. ජීවිත ගැටගසාගැනීම එක්ක වීරකම් කරන්න බෑ. පවතින්න නම් වීරකම් අතාරින්න වෙනවා. තනිකඩ මට ජීවත්වීම අසීරු වැඩක් නෙවෙයි. ඒ වෙනුවෙන් වීරකම් පාවාදෙන්න දෙයක් නැහැ. මගේ යාළුවන් මට කියනවා මම සුදුසුකම් සම්පූර්ණ කළ සටන්කාරයෙක් කියලා. හේතුව තමයි මට රකින්න පවුලක් නැතිවීම. මගේ බිරිඳට හෝ දරුවන්ට හිංසා කරනවා කියලා තර්ජනය කරන්න බෑ. මගේ අම්මා, තාත්තා නෑ. මට ගෙවල් දොරවල් නෑ. ඒ නිසා මාව අල්ලන්න විදියක් නෑ. සමහරු කියනවා හැමෝටම මිලක් තියෙනවා කියලා. ඒත් මට ඒක අදාළ කරන්න අමාරුයි. මම ලොකු පොරක් වෙන්න හදනවා නෙවෙයි. හැම සටන්කරුවෙකුගේම දුර්වලතාවක් තියෙන බව කියනවා. ඒත් සමහරුන්ගේ දුර්වලතා අඩුයි. ඕනෑ නම් අපතයෝ කියලා කියන්න පුළුවන්. ආතක් පාතක් නෑ. නැතිවෙන්න දෙයක් නෑ. සමහරු පිස්සෝ කියලා කියනවා. ජවිපෙ වගේ පක්ෂවල අපි එහෙම අයව දැකලා තියෙනවා. සමහර වෙලාවට ගම්වල ඉන්නවා ඇතැම් ඉස්කෝලෙ මහත්තුරු, නෝනලා. එයාලාට වටින්නේ එයාලාගේ ප‍්‍රතිපත්තිය. ඒ වගේ මාධ්‍යවේදීන් පවා ඉන්නවා. මිලට විකිණෙන සමාජයක විකිණෙන්නේ නැති අය ඉන්නවා. මටත් ඕනෑ ඒ වගේ කෙනෙක් වෙන්න. මට හානි කරන්න ක‍්‍රමයක් නැති නිසා තමයි හ`ඩපටි ප‍්‍රසිද්ධ කළේ. ඒත් ඒකෙන් මම විනාශ වුණේ නැහැ. හිටියාටත් වඩා ජනප‍්‍රිය වුණා.
කොහොම වුණත් ඔබව විහිළුවක්, මානසික රෝගියෙක් බව කියමින් හෑල්ලූ කරන අයත් ඉන්නවා..
ගොන්ජා, මීහරකා, මානසික රෝගියා කියලා කතා අහනවා. මට අවුට් එකක් තියෙනවා කියන කතාවේ පොඩි ඇත්තකුත් තියෙනවා. ප‍්‍රසිද්ධියක්, ජනප‍්‍රියත්වයක් තියෙනකොට ෂේප් න්‍යායෙන් ජීවත් නොවී මං වගේ හැසිරෙන්න නම් පොඩි අප්සෙට් එකකුත් තියෙන්න ඕනෑ. මම දන්න ශ්‍රේෂ්ඨ මිනිසුන් බොහොමයකට ඒ වගේ පොඩි අප්සෙට් තිබුණා.
ඔබ විජයව කොපි කරන්න උත්සාහ කරන බවත් කියනවා..
විජය මගේ රෝල් මොඩල් එක. ඔව්, මම විජයව කොපි කරනවා. වීරයන්ව කොපි කළ නිසා තමයි මම අද මෙතැනට ආවේ. පොඩි කාලයේ ඉඳන්ම බොරු නොකීමේ පුරුද්දක් මට තිබුණා. සාමාන්‍ය පෙළ සමත් නැත්නම් ඒ බව ප‍්‍රසිද්ධියේ කියන, උසස්පෙළ අසමත් නම් ඒ බව ප‍්‍රසිද්ධියේ කියලා උසස්පෙළ නැවත ලියන කෙනෙක් වෙන්න මට පුළුවන් වුණේ ඒ කාලයේ ඉඳන්ම මම දැකපු වීරයන් කොපි කරපු හින්දා. මගේ පොඩිම කාලයේ වීරයන් තමයි පාප්තුමා, පල්ලියේ ස්වාමි, ජේසුස් වහන්සේ වගේ චරිත. ඊට පස්සේ චිත‍්‍ර කතාවලින් ස්පාටකස්, ටෝගා වගේ චරිත මම දැක්කා. තවමත් මගේ මතකයේ ඒ චිත‍්‍රකතාවල හිටපු වීරයන්ගේ චිත‍්‍ර පැහැදිලිව ඇඳිලා තියෙනවා. හැත්තෑ ගණන් වෙනකොට බටහිරින් බෲස් ලී කියලා පුංචි වීරයෙක් ආවා. ඉතින් මම කරාතේ ඉගෙනගත්තා. ඒ අතරේ මගේ මිත්තණියගේ මල්ලීගේ පුතා ලලිත් කුමාරතුංග කියලා. ඒ පවුලේ විවාහ උත්සවයකට විජය කුමාරතුංග එනවා කියලා ආරංචි වුණා. ඒ විවාහයට වෛද්‍යවරුන්, නීතිඥවරුන් ආදි විවිධ බලවත් චරිත ඇවිත් හිටියා. ආරම්භයේ ඉඳලා ඒ චරිත බැබලෙමින් හිටියා. ඒත් එක්වරම ඔන්න විජය ආවා කියලා කසුකුසුවක් පැතිරිලා ගියා.
උත්සවයේ හිටපු අර චරිත සියල්ල නැගිටලා වාහනය ළඟට දිව්වා. කළු ඇඳුමක් එක්ක විජය කුමාරතුංග බහිනවා. බැහැපු වෙලාවේ ඉඳලා කට්ටිය සමරු පොත් අත්සන් කරනවා. ඩි‍්‍රන්ක් එකක් දානවා, ඌරුමස් ටිකක් කනවා, නටනවා, හිනාවෙනවා. ආපු හැමෝම මේ රූපය රසවිඳිනවා. ඉන්පස්සේ යනවා. මහා පෞරුෂයක්. සුනාමියක් ආවා වගෙයි. මම ටිකෙන් ටික ඔහුව කොපි කරන්න පටන් ගත්තා. ඔහුගේ පින්තූර බිත්තියේ එල්ලාගත්තා. ව්‍යායාම් කළා. කොණ්ඩයේ කටු ගහගෙන, පොල්තෙල් ගාගෙන විජයව කොපි කරන්න පුදුම දුකක් වින්දා. ඒ බාහිර පෙනුම විතරක් නෙවෙයි, විජයව කොපි කරනවා නම් ෆුල් පැකේජ් එකම කොපි කරන්න ඕනෑ. ඒ නිසා විජයගේ මානව හිතවාදය ගැනත් මම ඉගෙනගත්තා.
විජයව කොපි කළා වෙනුවට විජයගෙන් ආභාසය ගත්තා වගේ වචනයක් පාවිච්චි කරන්නෙ නැත්තේ ඇයි?
ඒවා බොරු කතාන්දරෟ ආභාසය, අනුවර්තන, පරිවර්තන වගේ වචන ඕනෑ නැහැ. අව්‍යාජ වීම වැදගත්. මම කොපි කරන තවත් රංගන ශිල්පියෙක් වන රජිණිකාන්ත් ආසියාවේ ඉහළම මිලක් අයකරන නළුවා වෙන්නේ බොරු කරලා නෙවෙයි. සල්මාන් ඛාන් අහනවා රජිණි විග් එකක් නැතිව කොහොමද ඉන්නේ කියලා. මොන හිතේ හයියක්ද කියලා. ඒත් රජිණි කියනවා මේ මගේ හැටි. මම චිත‍්‍රපටිවල විග් එකක් දානවා කියලා. හැමෝම ඉතිහාසය හංගන්න, ඉතිහාසය වෙනස් කරන්න උත්සාහ කරනකොට රජිණි කියනවා මම ඉස්සර බස් කොන්දොස්තර කියලා. අපි මුලින්ම තාත්තාව කොපි කරලා ඇවිදින්න පටන්ගන්නවා. මුලින්ම අපේ වීරයා තාත්තා. එතැන ඉඳන් අපි කරන්නේ කොපි කිරීම තමයි. මම වෙලේ සුදාගේ කොපියක් කියලා කවුරුහරි කීවොත් මම දුක් වෙනවා. දුමින්ද සිල්වාගේ, රෙනෝ සිල්වාගේ කොපියක් කීවොත් මම දුක් වෙනවා. හිට්ලර්ගේ හෝ මුසලෝනිගේ කොපියක් කීවොත් දුක් වෙනවා. මම මහත්මා ගාන්ධිගේ කොපියක් බව කෙනෙක් කීවොත් ආඩම්බර වෙනවා. විජය කුමාරතුංගගේ කොපියක් කීවොත් ආඩම්බර වෙනවා.
මේ හ`ඩපටි ප‍්‍රසිද්ධ වීමෙන් පස්සේ ජීවිතය මොනවගේද?
මේක මගේ ජීවිතයේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයක් වගේ. මම මීට කලින් සතියේ ගම්පහට ගිහින් ආවා. ඒ මිනිසුන්ට මා ගැන තිබුණු කැමැත්ත දෙගුණ තෙගුණ වෙලා. මේ මිනිහා හිරේ ගියේ අපි වෙනුවෙන් නේද කියලා මිනිසුන්ගේ හිතේ තියෙනවා. මගේ හ`ඩපටි කීයක් ප‍්‍රසිද්ධ වුණාද. ඒවායේ මම ඞීල් දාන කෝල් එකක්වත් නෑ. මගේ දේපළ ගැන කතාකරන එකක්වත් නෑ. මම කප්පම් ඉල්ලන, කුඩු බිස්නස් කරන, රේස් බුකි මෙහෙයවන, එතනෝල් විකුණන හ`ඩපටි නෑ. මට තියෙන්නේ අමුතුම චෝදනාවක්. හොරුන්ව ඇතුළට දාන්න බලපෑම් කළාලූ. ඇත්තටම මම එහෙම බලපෑමක් කළේත් නැහැ. ඒත් ආණ්ඩුව පැත්තේ අය මුහුණ අඹරවාගෙන, කටහ`ඩත් බර කරගෙන මම අධිකරණයට මහා බලපෑමක් කරපු බව කියනවා. මේක මහා භයානක සිදුවීමක් බව කියනවා. ඒත් හ`ඩපටි අහන මිනිස්සුන්ට එහෙම භයානක එකක් පේන්නේ නැහැ. ඔවුන් දැක්කා මම අවංක මිනිහෙක් බව. මම පෙනී හිටියේ 2015 ජනවාරි 08 වැනිදා මිනිසුන් ඡුන්දය දීපු අරමුණ වෙනුවෙන්.
කොණ්ඩය සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් කළ පසුව සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් බාහිර පෙනුමක් ලැබුණා නේද?
මිනිසුන් මට දැන් කියනවා මේ පෙනුමෙන් ඉන්න කියලා. මම හිතුවේ නැහැ මේකට මෙවැනි ප‍්‍රතිචාරයක් ලැබේවි කියලා. මගේ පෙනුම මිනිසුන් භාරගෙන තියෙනවා. මම හිටපු පෙනුමට වඩා මිනිස්සු මේ පෙනුමට කැමතියි. ඒ නිසා මම මෙහෙම ඉන්නවා. මම රඟපානකොට කරන කලාකෘතිය අනුව කොණ්ඩ, රැුවුල් පාවිච්චි කරනවා. ඕනෑම රංගන ශිල්පියෙක් එය කරනවා. ඒත් මෙතැනින් පසුව මේ තමයි රන්ජන්.
ඔබ රක්ෂිත බන්ධනාගාරයේ හිටපු කාලසීමාවේ ඔබව බලන්න ආ අය ගැන විශේෂ අත්දැකීම් තියෙනවා නේද?
මට අදහාගන්න බැරිවුණා. නිලධාරීන්ට කරදරයක් වන තරමට මාව බලන්න පිරිස් ආවා. ගොඩක් අයව හරවලා යැව්වා. විසිටර්ස්ලා වැඩි වන තරමට මගේ ආරක්ෂාව ගැන ප‍්‍රශ්නයක් ආවා. එක වෙලාවක මාව මුණ ගැහෙන්න අම්මා කෙනෙක් ආවා. මාව අඳුනනවාද කියලා අම්මා ඇහුවා. පුතේ මම සනත් පුෂ්පකුමාරගේ අම්මා කියලා කීවා. සනත් පුෂ්පකුමාර කියන්නේ සවුදිවලදී මංකොල්ල චෝදනාවක් නිසා එල්ලලා මරපු කෙනෙක්. ඔහුව බේරා ගැනීම වෙනුවෙන් මම එක දිගට කතාකළා. එතකොට මම දේශපාලනඥයෙක් නෙවෙයි. මම සල්ලි එකතු කළා, නීතිඥයන් හෙව්වා. මේක අවුරුදු විස්සකටත් කලින් සිදුවීමක්. ඒ අවුරුදු විස්ස තිස්සේ මම ඒ අම්මාව දැක්කේ නැහැ. මම ඇහුවා අම්මේ, මට පුතාව බේරගන්න බැරිවුණානේ කියලා. අනේ පුතේ ඔයා කොච්චර උත්සාහ කළාද, ඒ නිසායි මම ආවේ කියලා අම්මා කීවා. පොඩි බිස්කට් ටින් එකක් ඒ අම්මා අරගෙන ආවා. ඊට අමතරව ඒඞ්ස් හැදුණු බව කියමින් අසාධාරණයට ලක් කරපු දරුවෙක් ආවා. මම කලින් ඒ දරුවා වෙනුවෙන් කතාකළා. ඒ දරුවා රන්ජන් මාමාව අත්අඩංගුවට ගත්ත බව රූපවාහිනියෙන් දැකලා බලන්න ඕනෑ කියලා කීවාලූ. බන්ධනාගාරයේ සිටියදීත් මම අනෙක් සිරකරුවන් ගැන, බන්ධනාගාර නිලධාරීන් ගැන හොයලා බැලූවා. ඒ මිනිසුන් මගෙන් ඉල්ලූවේ අපේ ප‍්‍රශ්න ගැනත් රටට කියන්න කියලා. ඇප ලබා ආපු හැටියේ මම ඒ අය ගැන කතා කරන්න වීඩියෝවක් දැම්මා.
ඒ වීඩියෝවේදී ඔබ මත්පැන් බොමින් කතා කිරීම ඇතැම් අයගේ විවේචනයට ලක් වුණා…
මම දවස් 44ක් තිස්සේ හරියට කෑවේ බීවේ නැහැ. මට කොරෝනා බියර් එකක් බොන්න ඕනෑ බව කීවා. ඌරුමස් ටිකක් කන්න ඕනෑ කීවා. වීඩියෝ කරපු කෙනා කීවා මන්ත‍්‍රීතුමා අපි මේ බෝතල් ටික හංගමු නේද කියලා. ඒත් මම කීවා අපි මේක බොන ගමන් කරන්නේ, හංගන්න ඕනෑ නැහැ කියලා. එතකොට එයාලා කියනවා මේ තරම් ප‍්‍රශ්න අස්සේ බොන වීඩියෝ දැම්මාම ඒක තමයි ඉස්මතු වෙන්නේ කියලා. ඒත් මම කීවා අපි දැන් ඇත්තටම බොනවානේ. දැන් ඒක හංගන්නේ ඇයිද කියලා. ඒ රැුවටීම් ඕනෑ නැහැ.
මේ මහජන නියෝජිතයන්ට තියෙන උපාධි සංඛ්‍යාව හොයන කාලයක්. උගතුන්ව, වියතුන්ව පාර්ලිමේන්තු යවන්න කියලා කියන කාලයක්. එහෙම කාලයක ඔබට මහජන නියෝජිතයෙකු වෙන්නට තියෙන සුදුසුකම මොකක්ද?
අපි පාර්ලිමේන්තුවේ මනුෂ්‍යයන් මොනතරම් ඉන්නවාද කියලා හොයන්නේ නැහැ. මානව හිතවාදීන්, සංවේදී හදවත් තියෙන අය මොනතරම් ඉන්නවාද කියලා අහන්නේ නැහැ. උගතුන් හැමදාම හිටියා. ඒත් එයාලා කළේ උගත් ක‍්‍රමවලට හොරකම් කරපු එක. අපේ රටේ ප‍්‍රශ්නය උගතුන්ගේ හිඟයක් නෙවෙයි. කඳුළු උනන නායකයන්ගේ හිඟයක් අද තියෙන්නේ. දේශපාලන නායකයන් සංවේදී නැහැ. මනුස්සයෙක් ප‍්‍රශ්නයක් කීවාම කල්පනා කරන්නේ ඒ ප‍්‍රශ්නය ගැන කතාකළොත් තමන්ට තියෙන වාසිය මොකක්ද කියලයි. මම හිතන්නේ ලංකාවේ දේශපාලන නායකයන්ට තියෙන ලොකුම අඩුව මම සම්පූර්ණ කරනවා. මම සංවේදීයි. ඔබේ ප‍්‍රශ්න අහලා මම අ`ඩනවා. මෑතකදී නායක හිමිවරුන්ගෙන් ලිංගික හිංසාවට ලක් වුණ පුංචි හාමුදුරුවරුන් පිරිසක් එක්කාගෙන මා ළඟට එනකොට මම ඇහුවා වෙන කෙනෙක් ළඟට නොගිහින් මගේ ළඟට එන්නේ ඇයිද කියලා. එතකොට ඔවුන් කීවේ ඔබතුමාට කතාව කීවොත් බෙල්ල ගහලා ගියත් ඔබතුමා ඉදිරිපත් වෙනවා කියලා. මනුස්සයෙක් ඇවිත් ප‍්‍රශ්නයක් කීවාම බ්‍රේක් නැතිව මම කතා කරනවා. ඒක දුර්ලභ පිහිටීමක් වෙන්න ඇති.
ඔබ කරපු ප‍්‍රසිද්ධ පාර්ලිමේන්තු කතාවේදී ඔබ කීවා අනුන්ගේ චරිත සහතික ඕනෑ නැහැ කියලා..
මගේම හෘදය සාක්ෂිය මාව ප‍්‍රශ්න කරනවා. මම වැරදි දෙයක් කළොත් මගේම හිත අහනවා උඹ මේ කරන වැඬේ වැරදියි නේද කියලා. මම කරන ඕනෑ දෙයක් ගැන මම මගේ හිතට වගකියනවා. වෙන මිනිස්සු මට හොඳ කීවත්, නරක කීවත් මට කමක් නැහැ. බාහිර සමාජයට බොරු කරමින් වැරදි වැඩ කරන අයට තමන්ගේම හෘදය සාක්ෂියෙන් ගැලවෙන්න බෑ. එහෙම අය බාහිර සමාජයට තමන් හොඳ කෙනෙක් බව ඒත්තු ගන්වන්න මහා උත්සාහයක් ගන්නවා. මම හිතට එකඟව වැඩ කරනවා. මිනිසුන් මාව පූජාසනයේ තැබුවත්, කුණු ගොඩට දැම්මත් මම ඒක බාරගන්නවා.
